- Waregemkoerse verhalen
- TERUGBLIK HEART FOR BRAIN
Freek Braeckman blikt terug op zijn deelname aan de Heart for Brain Race
“ALSOF JE MEELOOPT IN DE 2000 METER VAN USAIN BOLT”
Voor het vijfde jaar op rij strijkt een mix van bekende Vlamingen en sponsors neer aan de Gaverbeek voor de benefietrace Heart for Brain Race. In een duosulky, naast een professionele pikeur, nemen ze het tegen elkaar op in een spannende race. Het was nieuwsgezicht Freek Braeckman die vorig jaar met de overwinning ging lopen. Al steekt hij maar al te graag de pluimen op de hoed van zijn pikeur en paard.
Sinds enkele jaren is de benefietrace een vaste waarde op het programma van Waregem Koerse. Het ingezamelde geld gaat integraal naar onderzoek rond hersenaandoeningen. Naast bekende gezichten als Jens Dendoncker en Peter Goossens trok Freek Braeckman vorige editie aan het langste eind. Het nieuwsanker blikt terug op een dag vol nostalgie, adrenaline en ontroering.
Heb je meteen ja gezegd?
Absoluut, ik heb geen seconde getwijfeld. Het totaalplaatje klopte gewoon: mijn liefde voor de paardensport, het goede doel en de iconische setting. Dan moet je wel ja zeggen. Vanuit mijn publieke functie vond ik het ook een zinvolle en plezante manier om mijn bekendheid in te zetten. En zeg nu zelf, hoe vaak krijg je de kans om aan de start te staan van zo’n bijzonder evenement?
In vergelijking met de Grote Steeple Chase is deze benefietrace eerder een ludieke kersmiskoers met een paar bekende koppen in de hoofdrol. Het sérieuxgehalte is beperkt, maar het publiek smult ervan. En de sfeer die errond hangt? Ronduit heerlijk.
Was dit je eerste keer op Waregem Koerse?
Als deelnemer wel, maar mijn ouders namen me er als kind wel eens mee naartoe. Mijn moeder heeft zelfs nog op een paard gereden dat ooit in Waregem heeft gekoerst. Voor mij voelde het dus als thuiskomen.
Er hangt iets magisch over die dag. De hoeden, de muziek, het publiek, het mooie weer, het gokken, de opbouw, … je voelt dat daar geschiedenis hangt. Tegelijk heeft het iets plechtigs, waardoor je je bevoorrecht voelt om aan de start te mogen staan van zo’n groot event. Op andere dagen is het Hippodroom gewoon een bekende renbaan, maar op die ene dinsdag transformeert ze in een chique madam.
Heb je iets met de paardensport?
We hadden thuis paarden en als tiener zat ik vaak in het zadel. Hoewel ik het graag deed, riep de sabel luider dan de teugels en maakte ik de overstap naar de schermsport. Via mijn kinderen, die allebei paardrijden, ben ik opnieuw in het wereldje gerold. Ze doen aan eventing, een discipline die ook thuis is in Waregem. Zo reden ze al heel wat internationale wedstrijden, ook op het Hippodroom in Waregem. De site is bovendien een uitstekend trainingscentrum waar we al heel wat uren sleten. Die renbaan ken ik ondertussen als mijn broekzak. Dat ik nu zelf als deelnemer aan de start stond, voelde bijzonder. Drafrennen was voor mij ook compleet onbekend terrein. Mijn kinderen vonden mijn deelname dapper. Voor één keer stonden zij mij aan te moedigen langs de zijlijn, in plaats van andersom.
Wie is Freek Braeckman?
Freek Braeckman is een Vlaamse presentator, journalist en nieuwslezer. Hij was nieuwsanker bij de VRT van 2007 tot 2012. Tijdens die periode, in 2009, kroonde hij zich bovendien tot De Slimste Mens Ter Wereld. Tussen 2012 en 2017 dook hij dan weer op in tal van VRT-programma’s zoals Café Corsari en Typisch Mensen. Om in 2017 de overstap te maken naar het VTM Nieuws, waar hij nog steeds een vast nieuwsanker is. Voor de start van zijn mediacarrière werd hij 25 keer Belgisch kampioen schermen.
“Ik had het volste vertrouwen in mijn pikeur Hanna.”
Was je nerveus?
Ik had me niet speciaal voorbereid. ‘We zien wel’, dacht ik. Ik had dan ook het volste vertrouwen in mijn pikeur Hanna Huygens. En dat bleek meer dan terecht. Als nationaal kampioene drafrennen straalde zij een aanstekelijke rust en beheersing uit. Ik nam dus met veel vertrouwen plaats in de sulky.
Toch moet ik toegeven dat hoe dichter we bij de start kwamen, hoe meer vragen door mijn hoofd flitsten: hoe snel gaat zo’n sulky eigenlijk? Hoe dicht rijden we bij elkaar? Ondanks de heldere uitleg van Hanna wist ik nog steeds niet goed wat te verwachten. Dat maakte het spannend, zeker vlak voor de start toen we allemaal inschoven met onze kar.
Hoe heb je de race beleefd?
Wat ik me vooral nog herinner? De gigantische stofwolk die neerdaalde over de renbaan, net als een mistbank op de snelweg. Daarna was het één grote waas. Je voelt hoe de pikeurs de snelheid opdrijven, je hoort de paarden naast je en schuurt schouder aan schouder tegen elkaar aan. Net alsof je in een achtbaan stapt en het enige wat je kan doen, is je overleveren aan het moment.
Alle lof voor Hanna, die ons feilloos door de wedstrijd loodste. Klein en frêle van gestalte, maar een beest in de race. Soms liet ze bewust een ander paard voorgaan en dacht ik nog: ‘amai, wat hoffelijk.’ Tot ik besefte dat het deel uitmaakte van haar strategie: ons slim positioneren om de andere deelnemers de wind te laten vangen. Zo straf. In de laatste bocht trok ze alles open en scheurden we aan een razend tempo iedereen voorbij. Wat een ontlading. Die overwinning was helemaal haar verdienste. Elk detail was doordacht en daaraan merk je dat je naast een echte professional zit. Net alsof je meeloopt in de 200 meter van Usain Bolt.
Wat is je het meeste bijgebleven?
Naast een uitstekende pikeur had ik ook de luxe om een toppaard voor mijn sulky te mogen spannen. Neymar was een kanjer. Maar wat me nog het meest trof, was de speciale band tussen het paard, de ruiter en de verzorger.
Voor de race ontmoette ik de eigenaar en de verzorger – vader en zoon. Die laatste stoomde Neymar met veel zorg en toewijding klaar en escorteerde ons tot aan de start. De betrokkenheid was prachtig. Neymar was een goed paard, maar kon nog niet veel overwinningen op zijn naam schrijven. Toen we als eersten over de meet kwamen, zag ik de ogen van vader en zoon blinken van trots. Ze waren zichtbaar geëmotioneerd en dat raakte me diep. Zo echt, zo puur. Die natte ogen zal ik niet snel vergeten. Voor mij was dat misschien wel het mooiste moment van de hele dag.
