Koen, hoe ben je in de sport terechtgekomen?

Koen: “Dat is heel stapsgewijs gebeurd. Toen ik twaalf jaar was, ben ik beginnen rijden in de manège bij ons in de buurt. Daar leerde ik iemand kennen die een pony had waarmee ik kon deelnemen aan ponyrennen. Toen was ik vijftien jaar. Maar de vader van de eigenaar van de manège had enkele renpaarden. Zo kwam ik in contact met de wereld van de paardenrennen.” Wanneer was je eerste koers? Koen: “Op mijn 18de nam ik voor het eerst deel aan een officiële wedstrijd. Ik was net jarig geweest en startte in Mons met Amir Wells. We eindigden ongeplaatst, maar het was een mooie ervaring.” Hoe verliep het begin van je carrière? Koen: “In het begin reed ik met de paarden van Stal Garbo uit Herentals, in de buurt van waar ik woonde. Vrij vlug daarna kwam ik terecht bij Jamie Leysen die toen de trainer was van de Stal De Loyse Hoeve in Westmeerbeek. Dat was toch zo’n 40 kilometer van waar ik woonde. Elke ochtend vertrok ik met mijn brommer om er om zes uur ’s ochtends te beginnen werken. Het jaar daarop kon ik met de paarden van trainer Leo Braem rijden en hierdoor kon ik mijn eerste kampioenschapstitel binnenhalen. Dit was in 2007.”

Maar toen lonkte meteen al het buitenland.

Koen: “Het jaar nadat ik de Gouden Zweep kon winnen, werd ik uitgenodigd om tijdens het winterseizoen in Koeweit te rijden. Daar heb ik meteen heel wat succes gekend met heel veel overwinningen als gevolg. De daaropvolgende winter ben ik teruggegaan en ben ik er kampioen geworden. Ik kon er dat seizoen 68 koersen winnen. Van daaruit reed ik ook regelmatig in Bahrein en Qatar waar ik ook enkele belangrijke overwinningen kon behalen waaronder enkele lokale grote prijzen. Ook in Saudi-Arabië, in Riyadh, kwam ik enkele keren aan de start. In totaal ben ik zo’n zestal winters naar het Midden-Oosten geweest.”

Tijdens de zomerperiode kwam je ondertussen ook vaak in Duitsland aan de start.

Koen: “Ja, toen Oostende van 2009 tot 2011 stillag, waren er enkel in Mons galoprennen. In die periode ben ik ook in Duitsland gaan rijden en trainen. Door mijn ervaring in Koeweit kon
ik aan de slag bij enkele grote Duitse trainers zoals Werner Baltromei en Uwe Ostmann in Mülheim. Daar heb ik ook heel veel bijgeleerd. Die trainers waren heel veeleisend, maar het was de beste leerschool. Ik kreeg ook veel vertrouwen van hen, want bij Uwe Ostman mocht ik na een blessure meteen starten in een groep 3-ren in Hamburg (nvdr. De Flieger Trophy is één van de hoofdnummers van de belangrijke klassieke Derby-week). Met het paard WALERO wonnen we als grote outsider met een neuslengte. Daarna reed ik nog voor verschillende trainers in Duitsland alvorens in 2018 terug te keren naar België. Toen ben ik bij Wim Van de Poel van Stal Molenhof beginnen trainen.” Maar het hoogtepunt van je Duitse periode is een mooi familieverhaal. Koen: “Ja, en dit dankzij het paard VIF MONSIEUR. Hij was eigendom van mijn schoonvader Frank Van Gorp en van 2012 tot 2016 hebben we daar prachtige momenten mee beleefd. Al bij zijn eerste koers won hij een belangrijke race in München. Daarna won hij de Frühjars Preis in Frankfurt waardoor we konden deelnemen aan de Duitse Derby en de Grote Prijs van Europa in Keulen. Daarin werden we zelfs tweede, maar VIF MONSIEUR liet ons in heel Duitsland genieten. Hij won ook in Krefeld, Keulen, Düsseldorf en Baden-Baden. Ook bracht hij ons naar Instanbul waar we derde werden in de Bosphorus Cup. Uiteraard leefde de hele familie toen mee met dit paard.”

Ondertussen blijf je nu als profjockey aan het werk.

Koen: “Ik verdeel mijn dagen met het trainen en uitrijden van paarden bij verschillende trainers. Ik blijf de link met Duitsland behouden door twee dagen per week in Krefeld te gaan werken bij Marian Weissmeier. Op de andere dagen berijd ik de paarden op trainingen van Stal Molenhof, de Arabische volbloeden bij Johan Verstrepen en soms ook nog bij andere eigenaar-trainers.”

Hoe ziet een week van jou als jockey eruit?

Koen: “In België zijn er niet zo veel meetings meer, maar de paarden hebben wel hun dagelijkse training nodig. Elke dag trainen we de paarden bij de verschillende trainers waar we meestal op een vaste dag komen. En uiteraard moet ik als jockey op mijn gewicht letten. Ik ben 1m74, wat groot is voor een jockey. Ik ben ondertussen ook al 37 jaar. Als ik een gewicht moet rijden van 57kg, dan moet ik op 4 of 5 dagen voor de wedstrijd al op mijn voeding beginnen letten. Om een laag gewicht te rijden moet ik soms wel een grote inspanning doen. Fysiek moeten we uiteraard perfect in vorm zijn, maar we moeten rekening houden met ons vetpercentage. Indien nodig moet ik de dag voor de wedstrijd nog op de loopband met een zweetpak aan. Die extra inspanningen horen er soms bij om die laatste kilogram eraf te krijgen.” Op Waregem Koerse zijn er dit jaar ponyrennen om de jeugd op een professionele manier te laten kennismaken met de sport.

Wat is volgens jou de mooiste reden om jockey te worden?

Koen: “Het zijn de paarden waarvoor je het moet doen. Je krijgt van hen dikwijls zo veel terug. Bezig zijn met paarden is iets aparts. Daarnaast heb je ook de adrenaline van de snelheid. Je moet er echt gemotiveerd voor zijn, want fysiek is dit een zware sport. Maar het is het waard, want het is prachtig om met deze dieren bezig te zijn.”

Wat is je mooiste ervaring in je carrière?

Koen: “Dan keer ik toch nog graag even terug naar het verhaal van VIF MONSIEUR en die eerste zege in een grote Duitse topkoers. Ook de hele periode in Koeweit blijft speciaal. En nu hoort in dit rijtje ook de overwinning met EL ZARKA DA thuis. Winnen op Waregem Koerse is heel speciaal. In eigen land, voor zo’n prachtig publiek en op zo’n dag kunnen winnen… Dat crëert herinneringen die we nooit zullen vergeten.”

Hoe vergelijk je je twee kampioenschapstitels?

Koen: “De eerste titel is natuurlijk heel speciaal omdat het de eerste is. Maar ik heb daarna nooit echt bewust gereden om kampioen te worden. Ik heb er nooit een doel van gemaakt. Als ik echt moet kiezen dan win ik liever de grote koersen zoals de Prince Rose in Oostende en de Open in Mons (nvdr. Koen kon beide Belgische toprennen al drie keer winnen). Maar vorig jaar kende ik een goed seizoen en dan doet het uiteraard deugd om nog eens de titel te winnen.”

Wie is jouw idool?

Koen: “Da’s ongetwijfeld Christophe Soumillon. Een echte topper om naar op te kijken. En Frankie Dettori spreekt natuurlijk ook tot de verbeelding.”

Hoe beleefde je je eerste deelname op Waregem Koerse?

Koen: “Voor ons was het om te beginnen al heel leuk dat er vlakke galoprennen zijn in Waregem. We hadden dit immers niet verwacht. Voordien hadden we er nooit bij stilgestaan dat we ooit in Waregem zouden kunnen rijden. En dat Waregem Koerse erbij is gekomen hadden we in de jaren daarvoor nooit kunnen dromen. Het is alleszins plezant om voor zo veel volk te rijden.”

In 2022 volgde de overwinning in de Sjeik Mansoor Cup met EL ZARKA DA. Hoe kijk je hierop terug?

Koen: “Een hele mooie zege. EL ZARKA DA is een goed paard dat zich al vaak kon plaatsen. Maar die dag zat alles mee en konden we winnen. Ik was blij dat ik voor Johan Verstrepen heb kunnen winnen omdat we al vele jaren samenwerken. En voor zo’n prachtig publiek winnen is zalig.” Wat betekent Waregem Koerse voor jou als jockey? Koen: “Het is een van de allermooiste koersdagen om aan deel te nemen. Voor zo veel volk en voor zo’n enthousiast publiek rijden is een speciale belevenis. Persoonlijk voel ik niet meer druk omdat er 35.000 toeschouwers zijn, maar qua beleving is het super. Het is mooi dat er de voorbije jaren ook veel inspanningen gedaan werden om de vlakke baan mooi uit te tekenen en aandacht te besteden aan het uitwerken van de bochten.” Wat zijn de plannen voor Waregem Koerse 2024? Koen: “Misschien kan ik in de Bingoal St. Leger aan de start komen met ECLECTIC BIRD. Dit paard werd al drie keer tweede en verdient het om voor Marc Steeland eens te winnen. In de Sjeik Mansoor Cup voor Arabische volbloeden is een deelname met EL ZARKA DA mogelijk. Even goed doen als twee jaar geleden en dus opnieuw winnen is niet eenvoudig. Maar als we hem op zijn beste niveau terugkrijgen is het misschien toch niet onmogelijk.”

We duimen in ieder geval mee voor een geslaagde Waregem Koerse.