"NIEMAND KAN JE VOORBEREIDEN OP HET GEVOEL VAN ZO'N RACE"

Was je enthousiast om mee te doen?
Ze vragen me al een paar jaar, maar het kwam er gewoon nooit van. Vorig jaar zat ik in Parijs voor de Olympische Spelen, andere jaren was er telkens wel een ander sportevent dat overlapte. Ik had dus eigenlijk al mijn ja-woord gegeven, telkens onder voorbehoud. Dit jaar valt Waregem Koerse uitzonderlijk in september en dat past perfect in mijn agenda. Alsof het zo moest zijn.

Als sportjournalist sta ik meestal aan de zijlijn om verslag uit te brengen. Dat ik nu zelf eens de arena mag betreden, vind ik heel bijzonder. Zeker omdat de race gekoppeld is aan een goed doel. Niets dat zoveel voldoening geeft als je bekendheid op een nuttige en toffe manier inzetten voor thema’s die ertoe doen.

Is het Hippodroom bekend terrein voor jou?
Ik ben er een paar jaar geleden voor het eerst geweest, maar dan als bezoeker. Ik moet toegeven dat ik toen serieus onder de indruk was. Ik heb al heel wat koersen gezien, maar Waregem Koerse is toch van een ander kaliber. Ergens raakt het me dat een sport als deze nog steeds zoveel mensen op de been brengt. De massa volk die daarop afkomt, de sfeer, het spektakel, … dat overtreft je verwachtingen.

Ik ben toen ook eens een kijkje gaan nemen achter de schermen, bij de stallen. Ik ving wat gesprekken op, zag hoe de paarden en ruiters zich voorbereidden en sprak met een paar deelnemers. Het was boeiend om ook die kant van het verhaal mee te maken. Die mix van topsport en het showelement maakt Waregem Koerse uniek.

Heb je iets met de paardensport?
Absoluut. Als sportjournalist kan ik elke sport wel smaken, maar de paardensport prijkt toch ergens bovenaan de lijst. Mijn nonkel had paarden en ik ging vaak naar de LRV-toernooien. Hoewel ik vooral voetbal speelde, is de interesse voor de paardensport nooit gaan liggen.

Zo ben ik vaste toeschouwer bij de grote paardenwedstrijden zoals de Stephex Masters in Brussel en de Jumping in Mechelen. Over die laatste maakte ik zelfs een documentaire: een één uur durende film ter gelegenheid van de veertigste editie, die een blik achter de schermen gunt van de bekendste jumpingwedstrijd in ons land. Ik wilde de puurheid van de sport in beeld brengen en dat is aardig gelukt. Afgelopen jaren mocht ik trouwens ook het Equi Gala aan elkaar praten. Dat was een hele eer.

Het volgende op de planning? De Prix d’Amérique. Dat is een droom die ik al even koester. Helaas valt dit vaak samen met het WK veldrijden, waardoor het er tot nu toe niet van gekomen is. Maar zodra mijn agenda het toelaat, zit ik op de trein naar Parijs.