“WAREGEM KOERSE IS ONZE GENTSE FEESTEN, WAAROP
JE IEDEREEN TERUGZIET”

Waaraan mogen kijkers van Focus en WTV zich verwachten op 27 augustus?

Ann-Sofie: “Onze uitzending start rond 15.30 uur en eindigt na de Grote Steeple. In die tijd zenden we de verschillende races uit: een aantal live en andere uitgesteld. De burgemeester, bv’s en jockeys passeren voor onze microfoon en ook de hoeden komen natuurlijk aan bod. We rekenen op Nicky De Frene voor kundig commentaar op de paardenkoers. Als gastvrouw kondig ik de races aan, de reportages over het event en natuurlijk de hoedendames. We zenden uit van op de hippodroom, onderaan in het befaamde rode torentje, middenin de actie.”

Waregem Koerse is een iconisch event. Hoe lang verslaat Focus & WTV dit al?

Ann-Sofie: “We brengen al meer dan twintig jaar live verlag uit van de paardenkoers, maar zijn er al langer aanwezig. Sinds de start van onze regionale zenders in 1993 brengen we in onze nieuwsuitzending verslag uit over de races. Waregem Koerse en Focus & WTV gaan dus ver terug. Zelf ben ik sinds 2017 reporter ter plaatse.”

Wat trok je aan in de paardensport?

“Het is een gemeenschap op zich, met een grote sociale controle. Indien mijn dochter iets zou mispeuterd hebben, dan wist ik het een dag later. Het is een kleine, hechte groep en we reisden veel door België en in het buitenland. Veel leute, soms miserie, veel mooie verhalen.”

Hoe ziet een dag op de paardenkoers er voor jou uit?

Ann-Sofie: “Live televisie maken is het leukste wat er is. Je hebt een draaiboek, maar zo’n uitzending is altijd verrassend en je moet vaker improviseren dan in een nieuwsstudio. Je krijgt bijvoorbeeld al eens iemand anders voor je neus dan verwacht. Ik kom altijd rond 10 uur ’s ochtends aan, vers van de kapper, voor de repetitie en lunch met de crew. De eerste race start om 14 uur en die moet ik zeker volgen om er later op de dag over te praten. Vanaf dan is het een opeenvolging van interviews en aankondigingen.”

Je bent zelf uit de buurt. Wat betekent Waregem Koerse voor jou?

Ann-Sofie: “Ik ben geboren en getogen in Waregem, dus ik heb Waregem Koerse altijd al bijgewoond. Het is erg leuk om het nu op een andere manier mee te maken. Heel wat stadsgenoten komen tot bij ons om hallo te zeggen. Waregem Koerse is dan ook een niet te missen event. Voor de Waregemnaars begint het al vijf dagen voor de paardenkoers, met de koersefoor en de Kleinste Steeple voor de kinderen. Het zijn onze Gentse Feesten, waarop je iedereen terugziet. We genieten trouwens altijd van mooi weer. Ik heb nog nooit een regenachtige Waregem Koerse meegemaakt. De zon komt er altijd door.”

En als ze dat doet, zet jij dan je hoed op?

Ann-Sofie: “Nee (lacht). Zelf draag ik geen hoed, al heeft het één keer niet veel gescheeld. Ik liet de kapper ’s ochtends zijn zin doen en stapte buiten met een kapsel als wijlen koningin Fabiola. Iedereen vroeg me grappend of ik mijn hoed al aanhad of met de brommer naar Waregem was gereden. Gelukkig mag je er op Waregem Koerse al eens over gaan. Maar een hoed zou niet praktisch zijn op televisie. Je zou mijn gezicht niet meer zien.”

Heb je als Waregemnaar ook zelf iets met paarden?

Ann-Sofie: “Zeker! Ik heb zelf altijd te paard gereden in Sport Vlaanderen Waregem – vroeger het Bloso Centrum. Ik ging er altijd naartoe met een ei in mijn broek, want ik was erg nerveus om pony te rijden. Van mijn ouders en leraar moest ik doorzetten en ik heb er een heel leuke tijd beleefd. Je maakt er vrienden, gaat wat vroeger om de manegepaarden te verzorgen en we mochten met hen ook onze wedstrijden rijden. Je geniet er van een fijne sfeer, zonder zelf eigenaar te moeten zijn van een paard. De overstap naar paarden vond ik letterlijk te groot, dus ik ben er in het middelbaar mee gestopt. Paarden zijn fantastische dieren. Aan zee zou ik nog wel eens willen rijden.”

Ook met de paardenkoers heb je een affiniteit?

Ann-Sofie: “Mijn opa ging vroeger altijd naar de paardenkoers, in Oostende, Kuurne en Waregem. Die koersen trekken minder volk dan tijdens Waregem Koerse maar de sfeer is ook uniek. Op zondag ging ik wel eens tot aan de drafkoers om mijn grootouders te zien. Ze zaten in de Redpath, wat nu de HippoLoggia is. Mijn oma tussen haar vriendinnen en mijn opa tussen de paarden. Ik denk er nog wel eens aan als ik daar in ‘mijn’ torentje sta tijdens onze live uitzending.”